Y van los dos,
cogidos de la mano
y con ese gesto demuestran que el amor sobrevive
a pesar de todo....
Ellos saben , después de 50 años de momentos compartidos
que nada es fácil y que los sentimientos están vivos
porque los alimentan
día a día
con amor...
Dedicado a mis padres, que este domingo celebran sus bodas de oro
y a todos los que pasáis por aquí a leerme de vez en cuando
porque quiero compartir un pedazo de mi vida con vosotros....
3 comentarios:
Te doy mis ojos, porque
no me hacen falta para verte.
Te doy mis manos, porque
no me hacen falta para sentirte.
Te doy mi alma, porque
no me hace falta para quererte.
Te doy mi corazón, porque
es con lo que más te quiero.
!!! F E L I C I D A D E S !!!
Dos GRANDES personas tus padres.
Besos Guillermo
Saludos y felicidades a tus padres. Nos seguimos leyendo... besos.
Que bonic, Lina. Es el millor tribut i reconeixement per als pares que ho han donat tot per nosaltres.El mateix que nosaltres fem ara pels nostres. Poden estar ben orgullosos d'eixa filla que expresa els seus sentiments cap a fora per a que ho sapiga tot hom. Des del record. ¡¡Enhorabona!!
Publicar un comentario